Dziś dalszy ciąg moich problemów charakterologicznych. Jestem jak dziecko, które bez wahania porzuca swoje zabawki w piaskownicy, gdy tylko błyśnie mu przed oczami bardziej kolorowe wiaderko. Moje półki uginają się pod ciężarem greckiej makulatury, a komputer pęka w szwach zapakowany po brzegi kursami, filmikami, opracowaniami, e-bookami. I wszystko chcę robić na raz, bo wszystkie te rzeczy są takie fajne!
Decydując się na przeniesienie bloga z Onetu, chciałam go uatrakcyjnić i wpadłam w pułapkę swojego charakteru, bo znów zamiast realizować kolejne lekcje, łapię sto moich srok jednocześnie, rozpraszam się przygotowując: tu lekcja, tam piosenka, dalej znowu paronimy... Cała nadzieja w tym, że przynajmniej dla Was - czytelników płyną z tego jakieś korzyści. Owszem, nikt mi nie zabroni zaniechać prowadzenia bloga i skupić się na nauce, ale po prostu nie chcę tego robić. Bo z drugiej strony prowadzenie bloga działa na mnie motywująco. Przerwy w pisaniu powodują wyrzuty sumienia i w konsekwencji każą nadrabiać zaległości.
Podsumowując - nadeszła pora, by samej sobie dać klapsa i zacząć stosować się do mojej własnej rady, by nie rozmieniać się na milion kursów, tylko robić jedną rzecz, a porządnie. Plan jest taki:
I tak oto z miliona srok zostały cztery. To i tak sporo, zważywszy na fakt, że trzy ostatnie punkty wymagają wielu czynności i nakładu pracy. Może z zewnątrz na to nie wygląda, ale ten wpis pozwolił mi jednak uporządkować trochę chaos w mojej głowie, który każe mi latać jak wariat we wszystkich kierunkach jednocześnie.
Decydując się na przeniesienie bloga z Onetu, chciałam go uatrakcyjnić i wpadłam w pułapkę swojego charakteru, bo znów zamiast realizować kolejne lekcje, łapię sto moich srok jednocześnie, rozpraszam się przygotowując: tu lekcja, tam piosenka, dalej znowu paronimy... Cała nadzieja w tym, że przynajmniej dla Was - czytelników płyną z tego jakieś korzyści. Owszem, nikt mi nie zabroni zaniechać prowadzenia bloga i skupić się na nauce, ale po prostu nie chcę tego robić. Bo z drugiej strony prowadzenie bloga działa na mnie motywująco. Przerwy w pisaniu powodują wyrzuty sumienia i w konsekwencji każą nadrabiać zaległości.
Podsumowując - nadeszła pora, by samej sobie dać klapsa i zacząć stosować się do mojej własnej rady, by nie rozmieniać się na milion kursów, tylko robić jedną rzecz, a porządnie. Plan jest taki:
- Wszystkie papierowe materiały układam w piękną kupkę i ładuję w najdalszy kąt szafy, nie czekają na swoją kolej i nie kuszą. Pliki w komputerze - j.w. Zakładam klapki na oczy i nie ściągam nic nowego. Nie ruszam nawet materiałów, które regularnie spływają mi na pocztę za sprawą mojej przyjaciółki (Dzięki, Ewuś!). Na nie przyjdzie pora kiedy indziej. W tej chwili "na wierzchu" zostają tylko słowniki i wydrukowane pdf -y z hau. gr
- Bloga prowadzę bez zmian
- Realizuję dalej kurs z hau. gr
- Powtarzam intensywnie to, co już było, ze zwróceniem uwagi na to, co zaniedbałam do tej pory w procesie nauki.
I tak oto z miliona srok zostały cztery. To i tak sporo, zważywszy na fakt, że trzy ostatnie punkty wymagają wielu czynności i nakładu pracy. Może z zewnątrz na to nie wygląda, ale ten wpis pozwolił mi jednak uporządkować trochę chaos w mojej głowie, który każe mi latać jak wariat we wszystkich kierunkach jednocześnie.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου